Coras 6º C: 2015

Markel eta bere ametsa

Istorio honetan mutil baten bizitza agertzen da, magiaz eta abenturaz Beteta. Mutil horrek basoan bizitzen du, etxe arraro batean. Bere etxea auto bat da, buelta emanda dago. Teleskopio arrunta batekin, sabana bat dago goian euria egiten duenean ez bustitzeko eta oheko zaku pare bat daude. Baso hori magiaz beteta zegoen eta zuhaitzez ere.

Egun batean, denok lasai-lasai zegoen, baina momentu batean, lurretik distira handi bat atera zen eta denok harrituta gertatu ziren. Ziztu bizian joan ziren denok hura ikustera eta han gauza arraro samar bat ikusi zuten.

-Lepoko bat!— esan zuen Enekok.

-Harrigarria da!, ezta?- esan zuen Aliciak.

-Bai, bai. Ez dut ulertzen zer egiten duen lepoko hau hemen!— esan zuen Markelek.

Markel, lepokoa hartu zuen eta hegan hasi zen lepokoa. Lepokotik, hiru leku zoragarriak agertzen ziren haien begietan.

Denok hasi ziren galdetzen zer gertatzen zen han, eta ahots txikitxo eta fin bat entzun zen bat-batean.

-Kaixo! Diamante dut izena. Nor zarete zuek?— entzun zen hortik, baina ez zegoen inork.

-Nor zara eta zer nahi dezu?— esan zuen Markelek.

-Nik zeure gida naiz.

-Geure gida? Zertarako?— esan zuen oso konfunditurik.

-Mundua salbatzeko.

Diamantek kontatu ziren istorio luze bat eta oso interesgarria.

Istorioa, kontatzen zuen, bazegoela munduan ezkututa eta mundu horretan bi kristal magikoak.

Kristal horiek magia izugarria zuten barruan eta gizon gaizto batek, Itzal-X izenekoa, dagoela beren bila, eta ez du atseden hartuko topatu arte.

-Bera mundua gobernatzea nahi du!— esan zuen Diamantek oihuka.

-Eta nola geldituko da hori?!— esan zuten denok beldurtuta.

-Zuek zarete erantzuna hau gelditzeko.

-Guk? Seguru guk egin dezakegula?— esan zuten.

-Bai, nik ez naiz inoiz konfunditzen inoiz.

-Eta zergatik fidatu behar gara zutaz, bekarrik zuk esaten duzulako? Ez zaitugu ezta ezagutzen!— esan zuen Markel.

-Fidatu behar zarete nitaz, zeren Clow zientzialaria kreatu didalako.

-Orduan non zaude?

-Nik txip teknologiko eta mikroskopikoa naizela eta lepokoan nago.

-Orduan, joango gara zurekin, baina, asken galdera. Nor da Clow zientifikoa?

-Zure aita da Markel.

-Orduan, bizirik dago! Nik pentsatzen nuen hilda zegoela!

-Eta hori zergatik?— esan zuen Aliciak.

-Inoiz ez diola ezagutulako— esan zuen oso triste.

-Bai, bizirik dago, baina Itzal-X harrapatu zuen.

Markel, Pablo, Aliciak eta Diamantek joan ziren Cloweren etxera, kristalak egiteko eskatzera. Eta hark eman zien nabe hoberena. Suasko Fenixza zuen izena eta bere bidaia hasi zuten eta bere lehenengo helmugara heldu ziren, Isiltasuneko basamortua.

-Orain zer egingo degu?— esan zuen Pablok.

-Adiskidetasuneko kristala bilatu— esan zuen Diamantek.

Denok hasi ziren bilatzen eta bat-batean Pablok, arean sartzen ari zen eta geroago beste guztiok ere. Segundo batzuk pasa eta gero, tenplu zoragarri batean agertu ziren eta bi harrizko lehoi batzuk zeunden han.

Berriz ere hasi ziren kristala bilatzen eta momentu batean harrizko lehoiak hasi ziren mugitzen eta askenik Aliciari, Pablori, eta Markeleri jaten saiatu ziren eta denok hasi ziren korrikan.

-Jango digute!— esan zuen Aliciak.

-Ez, denok elkarrekin geratzen bagara eta momentu horretan bidai motz bat ageri zen tenplu txiki horretan. Askenik ikusi zuten kristala baina bost gehiago zeunden han. Bakarrik bat zen benetakoa eta denok eskuak hartu ziren eta bat aukeratu zuten.

-Espero dut hau izatea— esan zuen Markelek.

Bat hartu zuten eta tenplutik atera ziren.

-Juhu! Bai! Ze ondo! Hau da benetakoa esan zuten guztiok poz-pozik.

-Lortu duzue, bikain! Irabazi duzue zeure adiskidetasunari esker!—esan zuen Diamantek.

-Horian, hurrengo kristala lortzera— esan zuen Pablok.

-Baaii!!!— esan zuten.

-Hurrengo helmuga, Ilusioko itsasoa.

Denok Suzko Fenixan joan ziren eta bidaian Pablok zorabiatu egin zen apur bat, baina, hobeto esanda, asko zorabiatu zen.

Askenean ailegatu ziren itsasora eta ez zen ezer ikusten baina aurrera segitu zuten igeri egiten.

Aliciak distira bat ikusi zuen ur azpian eta joan ziren ikertzera. Han behean beste kristala aurkitu zuten, baina, hartzean Itzal-Z-ek agertu zen eta kristala kendu zion. Aliciak ur behean geratu zen magiazko kadena harrapatuta Itzal-X egindakoa eta Pablok laguntzera joan zen.

Orduan, Markel han goian, Itzal-X-ri kristala kentzen saiatu zen baina, ez zuen ezer lortu eta Itzal-X-ek joan zen handik. Markelek txip GPS bat jarri zion bere bizkarrean.

-Lortu duzu?— esan zuten Aliciak eta Pablok uretik atera zirenean.

-Zorte txarrez ez dut lortu, baina oraindik lortu dezakegu azkenengo kristala— esan zuen.

-Segi egin behar degu oraintxe bertan!— esan zuen Aliciak oihuz.

-Horregatik goazen ziztu bizian bere atzean.— esan zuen Diamantek.

Gazteek, segi egin zuten Itzal-X-ri eta askenean gazteen baso txikian gelditu ziren borrokatzera.

-Ez duzu irabaziko, orain zaude geure lurran— esan zuen Markel oso fidatuta.

-Eta hori zergatik, eehhh?!, jajajajajaja!

-Ikusiko duzu, zeuk bilatu duzu!

Bapatean, Aliciak, zuhaitz bat ukitu zuen eta momentu batean animali guztiak atera ziren eta Itzal-X-ren kontra hasi ziren borrokatzen, baina ez zuten irabazi, Itzal-X-ek indarren kristala zuelako.

Markel hori ikustean beste kristala atera zuen eta denok hasi ziren borrokatzen: Aliciak eta Pablok, Itzel-X egindako munstro batzuekin eta Markelek Itzel-X-rekin eta askenik Aliciak eta Pablok, Markeleri lagundu zioten eta dena desagertu zen eta leku arraro batean geratu ziren.

Ez zegoen inor ezta ezer han eta ez ziren mugitzen kapaz.

Denok ez zekiten zer egin baina Markelek esan zuen hortik aterako zirela elkarrekin egoten bazeunden eta momentu horretan adiskidetasuneko kristala distaz asi zen eta azkenean handik atera ziren egta Itzel-X han geratu zen.

-Lortu dugu,Itzel-X orain ez dago!—esan zuen Pablok.

-Ez,ez dugu lortu, oraindik, Itzel-X-ek dauko bigarren kristala!—esan zuen Aliciak oso triste.

-Ez,ez, begira, nik daukat— esan zuen Markelek.

-Ah, ze ondo!!!— esan zuten.

-Orain bai bukatu dela dena.— esan zuen Markel poz-pozik.

Hurrengo egunean Markelek esnatu zen bere ametsetik eta beste egun arrunta bat hasi zuen.

Sukaldera joan zen gosaltzera eta bere amak galdetu zioen ea zer amestu zuen eta Markelek istorio guztia kontatu zion.

Amaiera